[ Pobierz całość w formacie PDF ]
musiała uzyskać europejski nakaz aresztowania.
Podczas rozprawy Greenwood przyznał się do posiadania
trzech burdeli: Belle Air na obrzeżach centrum Manchesteru,
Cleopatry w Bury i Shangri-La w Openshaw, gdzie była
przetrzymywana i po dziesięć razy dziennie gwałcona Marinela.
Zeznał też otwarcie, że prowadził te firmy przynoszące setki
tysięcy funtów zysku od 2006 roku. I właśnie dzięki nim dawny
monter rusztowań mógł pozwolić sobie na światowe życie w
Hiszpanii.
Ale przeczytajcie, co Greenwood a raczej jego prawniczka
mieli jeszcze do powiedzenia. Elizabeth Jane Nicholls w mowie
obrończej oznajmiła, że burdele w Wielkim Manchesterze
funkcjonują we współpracy z policją . Pozwalało to jej klientowi
wierzyć, że jeśli lokal prowadzony jest w określony sposób, nie
ściga się tej działalności sądownie . A co więcej: naprawdę
powszechnie wiadomo, choć rzadko potwierdza się to w sądach, że
te salony są policji dobrze znane i działają z nią we współpracy.
To, co się dzieje, dzieje się de facto za zgodą władz .
Jak mówiła dalej, Manchester zajmuje zapewne wyjątkową
pozycję pod względem stopnia otwartości w kontaktach
pomiędzy kierownictwem saun i salonów masażu a władzami,
co oczywiście nie jest tak powszechne w całym kraju. Belle Air
czy Shangri-La były znane policji od lat.
Ponadto wprawdzie istnieje pewien obszar prostytucji, gdzie
ludzie sÄ… eksploatowani i przymuszani do sprzedawania siÄ™, ale
prostytucja miała zawsze także drugie oblicze. Wystarczy
wspomnieć rewelacje Belle de Jour, świetnie wykształconej
kobiety, która jasno przedstawiła tę sprawę[17].
Reszta przemowy była jeszcze bardziej wstrząsająca. Otóż
pani Nicholls poinformowała sąd, że w związku z coroczną
deklaracją podatkową lokale Greenwooda wizytował urząd
skarbowy. Deklaracja podatkowa? Jak urząd skarbowy mógł
uzasadnić ściąganie podatków od dochodu z seksualnego
niewolnictwa?
W końcu David Greenwood został skazany za prowadzenie
burdeli i trafił do więzienia na dwadzieścia miesięcy.
Ta historia pozostawiła mi uczucie wstydu. Wstydu, bo też
kiedyś nawet jeśli tylko przelotnie uczestniczyłam w
kierowaniu salonem masażu . Ale jeszcze bardziej zawstydzał
mnie fakt, że nikczemne, obojętne na ludzkie cierpienia
seksniewolnictwo wydaje się być do tego stopnia wtopione w
brytyjską codzienność, że urząd skarbowy zgarnia od niego swój
udział, a policja przymyka oko. Jak to możliwe? Do tego, co działo
się ze mną w Amsterdamie, nie powinno było nigdy dojść, jednak
władzom holenderskim za jedno należą się słowa uznania.
Holendrzy przynajmniej nie udają, że prostytucja we wszystkich
jej haniebnych, brutalnych formach w ogóle się nie zdarza.
Natomiast w Wielkiej Brytanii najwyrazniej chcemy ciągnąć
z niewolnictwa korzyści finansowe, zaprzeczając jednocześnie
jego istnieniu. Nawet jeśli mamy je tuż przed nosem. Bo mamy;
naprawdę mamy. Niedługo po tym, gdy zapadły wyroki w
sprawach Nejloveanu i Greenwooda, dochodzenie prowadzone
przez wysokiej rangi oficerów policji ujawniło bez mała pięć
tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt saun , salonów masażu i
innych miejsc na terenie Anglii i Walii, nielegalnie używanych dla
płatnego seksu. Ile?! W tym kraju nie ma aż tylu miast i
miasteczek, ale jest prawie sześć tysięcy domów publicznych.
W ramach śledztwa Związku Wyższych Oficerów Policji
(ACPO) na obszarze samych Zachodnich Midlandów wykryto
trzysta czterdzieści dwa burdele. Przypominacie sobie Zachodnie
Midlandy? To tam najpierw została sprzedana Marinela. Według
statystyk ACPO była jedną z tysiąca pięciuset trzydziestu pięciu
wschodnioeuropejskich kobiet pracujÄ…cych w tamtejszych domach
publicznych, gdzie na każdy przypadało średnio prawie siedem
łóżek. W północno-zachodniej Anglii wykryto siedemset
sześćdziesiąt burdeli, które zatrudniały tysiąc dwieście czterdzieści
dwie prostytutki z Europy Wschodniej. ACPO zebrał dowody na
to, że na terenie Wielkiej Brytanii co najmniej czterysta
wschodnich Europejek, sprzedanych wbrew ich woli, przeżywało
gehennę podobną do cierpień Marineli.
Cieszy mnie, że Marinela jest wolna. Naprawdę jestem
szczęśliwa, że odnalazła spokój i bezpieczeństwo, ale wszystko, co
kryje się za jej historią, ponownie rozpaliło we mnie gniew. Jeśli to
ma się wreszcie skończyć, ktoś taki jak ja musi doprowadzić do
zmian. Nadeszła pora, by porzucić brudne ulice Manchesteru i
[ Pobierz całość w formacie PDF ]