[ Pobierz całość w formacie PDF ]
samodzielny agent znowu stanÄ…Å‚ przed kominkiem w salonie.
Co to za deseń? zapytał, wskazując kratkę na swojej spódniczce.
Deirdre podniosła głowę.
To barwy mojego klanu odparła. Na czas pobytu gość staje się honorowym
członkiem klanu gospodarza, nawet wtedy, gdy są zwaśnieni. Uśmiechnęła się nieśmiało.
A między nami nie ma krwi, Manslachu.
Everard sposępniał, gdyż przypomniał sobie, co musi zrobić.
Chciałbym zapytać cię o dzieje twojego świata powiedział. Bardzo mnie to
interesuje.
Dziewczyna skinęła głową, poprawiła złotą siateczkę okrywającą jej włosy i wyjęła jakąś
książkę z zapełnionej po brzegi etażerki.
Sądzę, że to najlepsza historia świata. Mogę znalezć w niej wszystkie szczegóły, które
pragniesz poznać.
I powiedzieć mi, co mam zrobić, żeby cię zniszczyć .
Everard usiadł przy niej na kanapie. Wszedł lokaj, pchając wózek z obiadem. Manse jadł w
ponurym nastroju, nie zwracajÄ…c uwagi na smak potraw.
Pózniej zadał pytanie zgodne z tokiem jego rozumowania:
Czy Rzym i Kartagina kiedykolwiek prowadziły ze sobą wojnę?
Tak. Dwukrotnie. Na początku sprzymierzyły się przeciwko Epirowi, ale pózniej się
pokłóciły. Rzym wygrał pierwszą wojnę i starał się ograniczyć kartagińską ekspansję. Manse
widział ją pochyloną nad książką na podobieństwo pilnej uczennicy. Druga wojna wybuchła
dwadzieścia trzy lata pózniej i trwała& hm& wszyscy są zgodni, że jedenaście lat, chociaż przez
trzy ostatnie lata jedynie oczyszczano teren po tym, jak Hannibal zdobył i spalił Rzym.
Everard wcale nie był zadowolony z sukcesu Hannibala.
Druga wojna punicka (tutaj nazywano jÄ… wojnÄ… rzymskÄ…), za sprawa jakiegoÅ› wydarzenia,
które podczas niej nastąpiło, stanowiła punkt zwrotny. Mimo to po części z ciekawości, po
części zaś dlatego, że nie chciał się zdradzić Manse nie zapytał od razu o szczegóły. Najpierw
chciał się dowiedzieć, co się wydarzyło pózniej. (Nie& raczej nie wydarzyło. Był duchem w
realnym świecie).
Co się potem stało? spytał obojętnie.
W skład imperium kartagińskiego weszły: Hiszpania, południowa Galia i stopa Półwyspu
Apenińskiego powiedziała Afallonka. W pozostałej części terytorium Italii po upadku
republiki rzymskiej zapanowały chaos i anarchia. Rządy kartagińskie były jednak zbyt
skorumpowane, by mogły przetrwać. Hannibala zamordowali ludzie, którym jego uczciwość
przeszkadzała w realizacji planów. W tym samym czasie Syria i Partia walczyły o panowanie nad
wschodnią częścią basenu Morza Zródziemnego. Partia zwyciężyła i w ten sposób znalazła się
pod jeszcze silniejszym wpływem kultury greckiej. Jakieś sto lat po wojnach rzymskich kilka
plemion germańskich podbiło Italię. (Musieli to być Cymbrowie z sojusznikami Teutonami i
Ambronami, których w świecie Everarda powstrzymał Mariusz). Ich niszczycielski przemarsz
przez Galię wywołał ruchy ludów celtyckich, które stopniowo przenikały do Hiszpanii i Afryki
Północnej, w miarę jak Kartagina chyliła się ku upadkowi. Gallowie wiele nauczyli się od
Kartagiriczyków. Pózniej rozgorzały długie wojny, w których wyniku Partia została osłabiona i
powstały państwa celtyckie. Huno wie pokonali Germanów w Europie Zrodkowej, ale ich z
kolei rozbili Partowie. Gallowie zajęli również te ziemie i jedynymi krajami germańskimi
pozostały Italia oraz Hiperborea (to musiał być Półwysep Skandynawski). Wraz z ulepszeniem
konstrukcji statków rozwinął się handel z Dalekim Wschodem, tak poprzez Arabię, jak i wokół
Afryki. (W świecie Everarda Jubusz Cezar zdumiał się, że Weneci budują lepsze okręty niż
jakikolwiek inny lud znad Morza Zródziemnego.) Celtowie odkryli południowy Afallon, który
początkowo wzięli za wyspę stąd nazwa Ynis lecz zostali wyparci przez Majów.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]