[ Pobierz całość w formacie PDF ]
może�w�końcu�oddychać�swobodnie�obydwoma�swoimi�płucami.�
Wasza�obecność,�drodzy�młodzi�przyjaciele�z�Europy�Wschodniej,�jest�dziś�niezmiernie�ważna.�Kościół�
powszechny�potrzebuje�waszego�świadectwa�chrześcijańskiego�jako�cennego�skarbu:�świadectwa,�za�
które�trzeba�było�często�płacić�wielką�cenę�cierpienia�w�wyobcowaniu,�prześladowaniach,�w�
więzieniu,�wielką�cenę.�
9.�Dziś�nadeszła�wreszcie�wasza�godzina.�W�okrutnych�latach�próby�Kościół�i�następca�św.�Piotra�nie�
zapominał�nigdy�o�was.�Tu,�w�jasnogórskim�sanktuarium,�możecie�teraz�dać�światu�publiczne�
świadectwo�waszej�przynależności�do�Chrystusa�i�waszej�jedności�z�Kościołem.�Składacie�je�wobec�
waszych�rówieśników,�którzy�pochodzą�ze�wszystkich�części�globu,�a�w�szczególności�z�krajów�Europy�
Zachodniej.�
Na�ciebie,�droga�młodzieży�europejskiego�Wschodu�i�Zachodu,�stawia�stary�kontynent�w�budowaniu�
owego�"wspólnego�domu",�od�którego�oczekujemy�przyszłości�zbudowanej�na�solidarności�i�pokoju.�
Na�was�liczy�Kościół,�który�w�czasie�najbliższego�Nadzwyczajnego�Zgromadzenia�Synodu�Biskupów�
pragnie�skupić�się�nad�następstwami�niedawnych�przemian�i�podjąć�odpowiednie�inicjatywy�dla�
ożywienia�duszpasterskiej�działalności�na�tym�kontynencie.�
Dla�dobra�przyszłych�pokoleń�konieczne�jest,�by�nowa�Europa�oparła�się�na�fundamencie�tych�
wartości�duchowych,�które�stanowią�sam�wewnętrzny�rdzeń�jej�tradycji�kulturalnej.�
10.�Serce�moje�napełnia�się�radością,�gdy�widzę�was�razem,�gdy�widzę�was�razem,�drodzy�młodzi�
przyjaciele�ze�Wschodu�i�Zachodu,�z�Północy�i�Południa,�gdy�widzę�was�zjednoczonych�wiarą�w�
Chrystusa,�który�jest�"wczoraj�i�dziś,�ten�sam�także�na�wieki"�(Hbr�13,8).�Wy�jesteście�młodością�
Kościoła,�który�stoi�wobec�wezwania�nowego�milenium.�Jesteście�Kościołem�jutra,�Kościołem�nadziei.�
12�
Drodzy�przyjaciele,�wiecie�z�doświadczenia,�że�upadek�ideologii�w�krajach�Europy�Zrodkowej�i�
Wschodniej�pozostawił�w�wielu�waszych�kolegach�i�koleżankach�uczucie�głębokiej�pustki,�wrażenie,�że�
zostali�oszukani,�a�także�zniechęcenie�i�lęk�przed�przyszłością.�
Również�w�krajach�Europy�Zachodniej�wielu�młodych�ludzi�zatraciło�motywy,�dla�których�warto�żyć.�
Objawem�tego�głębokiego�zagubienia�jest�zjawisko�uciekania�się�do�narkotyków.�Brak�
zainteresowania�polityką�zdradza�u�wielu�poczucie�bezsilności�w�walce�o�dobro.�
Do�tych�braci�i�sióstr�jesteście�posłani�wy,�jako�zwiastunowie�Dobrej�Nowiny�o�zbawieniu.�Spotykając�
Jezusa�Chrystusa�dzięki�waszemu�radosnemu�świadectwu,�spotykając�Chrystusa�i�poznając�nasze�
powołanie�do�godności�synów�Bożych,�będą�mogli�odnajdywać�sens�życia.�Cierpienie�ich�bowiem�to�
pragnienie�odkrycia�znaczenia�ludzkiego�życia,�a�przecież�Chrystus�jest�Prawdą,�która�człowieka�
wyzwala!�
Tych�wszystkich,�którzy�są�zawiedzeni�ziemskimi�zadaniami�cywilizacji,�zapraszajcie�do�współpracy�w�
budowie�"cywilizacji�miłości".�Wielkim�programem�tej�cywilizacji�jest�nauka�społeczna�Kościoła,�którą�
przypomniałem�i�potwierdziłem�niedawno�w�encyklice�Centessimus�annus.�
Pracować�wielkodusznie�nad�budową�społeczeństwa�odznaczającego�się�stałym�poszukiwaniem�
sprawiedliwości,�zgody,�solidarności�i�pokoju,�oto�ideał,�który�odsłania�każdemu�bogactwa�daru�z�
samego�siebie�oraz�służby.�Ideał,�jaki�każdy�w�sobie�nosi.�
We�współpracy�nad�budowaniem�braterstwa�między�ludzmi�pośród�narodów,�w�wielkodusznym�
niesieniu�pomocy�najuboższym,�człowiek�może�odkryć�piękno�życia.�
Jesteście�odpowiedzialni,�drodzy�przyjaciele,�za�to�orędzie�ewangeliczne,�które�prowadzi�do�życia�
wiecznego,�a�zarazem�wskazuje�bardziej�godne�człowieka�bytowanie�na�ziemi.�
Wiele�z�tego,�co�będzie�jutro,�zależy�od�zaangażowania�się�dziś�dzisiejszego�pokolenia�chrześcijan.�
Zależy�nade�wszystko�od�waszego�zaangażowania,�dziewczęta�i�chłopcy,�na�których�wnet�spocznie�
odpowiedzialność�za�decyzje,�od�których�zależeć�będą�nie�tylko�wasze�losy,�ale�także�losy�wielu�
innych�ludzi.�
Waszym�posłannictwem�jest�zabezpieczenie�w�jutrzejszym�świecie�obecności�takich�wartości,�jak�
pełna�wolność�religijna,�poszanowanie�osobowego�wymiaru�rozwoju,�ochrona�prawa�człowieka�do�
życia�począwszy�od�momentu�poczęcia�aż�do�naturalnej�śmierci,�troska�o�rozwój�i�umocnienie�
rodziny,�dowartościowanie�kulturowych�odrębności�dla�wzajemnego�ubogacania�się�wszystkich�ludzi,�
ochrona�równowagi�naturalnego�środowiska,�które�coraz�bardziej�bywa�zagrożone.�
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
